hayatın ne kadar acımasız olduğunu gösteren, her sabah biraz hüzünlendiren, biraz iç burkan; belki de yalnızlığın en iyi tarifi olan durumdur.
dışarıdan duyulan kuş cıvıltılarının, camdan içeri sızan sabah güneşinin, ocakta fokurdayan çaydanlık sesinin, sabah kahvaltısında içilen demli çayın, pijamanın üstüne hırka giyip sabah serinliğinde balkonda oturmanın, temiz havayı solumanın ve bir yandan da gazete okumanın ne kadar anlamsızlaştığını bir kere daha anlar insan.
şöyle bir dönüp bakar geçmişine, gözleri dolar aniden.
''keşke'' ile başlayan cümleler kurmaya çalışır, kuramaz.
