gökyüzü mavi mavi başımda dağılırken etrafımda kara duvarlar var. iplerim kopmuş..uçmak ister gibi kollarım. gökyüzü açık.. mavi boşluuk çağırırken beni, aşk; bu güzel maviliği takip eden geceden yağmurla karışık bir şimşek gibi çakar mı bana dersin?.. bırak yaa, ne önemi var!
şimdi 4 yanım kapalı iken kara duvarlara öfkelenmek ne kadar da yersiz. onun durma biçimi aslında yol veren çabasının bir sonucu. ama içimde ne idüğü belirsiz hüzünler mi var ne! ayrılık için en güzel neşeli bir bir şarkı seçtim kendime..şimdi bu duvar diplerinin ayrık otları bir hüzün gibi yerleşirken bilincim kendisiyle barışık. palyaço yüzleri gel artık güldürelim. şimdi: duvarların arasında kollarım kanatlarım ve yeni bir hayata uçuyorum.
- madem uçacaksın, depoyu fullasaydın aribra
+ yok be..düştüğüm yer benimdir.
