çok tuhaftır bazen iple kıyıya bağlanmış bir kayık olur. yosun tutmuştur ipleri. dalgalar böğrüne böğrüne çarpar.. bu azgın hayatta tek başına mücadele eder. yalnızdır. yinede gıkını çıkarmaz, yinede yıkılmaz, batmaz...
bazen çocukların elinde bir topaçtır o; her tarafına dolanmış ipten kurtulduğu an çılgınca dönmeye başlar, doyasıya özgürlüğünün tadını çıkarır. tıpkı bir ufak içmiş adam gibi, sallanır sallanır en sonunda pili biter sızar kalır.
yeri gelir bir idam sehpası olur. salar tahtasından iplerini ve geçirir sevmediği insanların boynuna, yamuk adamı sevmez asla. her türlü alır hırsını, alır intikamını. gözlerini kırpmadan seyreder çırpınan ayakları.
anlayacağınız transformers gibi bi şeydir işte. şekilden şekile girer. arada bi o da gülmek ister. küçük, ufacık, mini minnacık bir tebessümü canı gönülden ister.
nolur artık çekiştirme ellerimi,
kanıyor bileklerim, güldüremem seni
benimde derdim var anla beni,
at amk sobaya, çak ulan kibriti.
