öyle bi cümleki anlamı kelimelerine sığmaz, taşar,büyür,yokolur...
en tutkulu aşklar hep yıkar,tutkusu yıkmaktan geçer.dip öyle esnektir ki önce batırır sonra en yükseye fırlatır.ne değişir ki neticede? sıradan izler hep aynı yerde. "her aşk başlangıçtan geriye sayım" ve her güzel şey gibi hep biter.
tahta masalı çay bahçelerinde masum konuşmalar yapılabilir başlarda. masumiyet üzerine ne kuleler kurulur.bir bakış bile yeterken anlatmaya herşeyi insan ne çok cümle kurar sonra gözyaşı kurur. "benim içim kurudu" diyen bi adam var karşı sandalyede. ama karşında değil o adam. sıradan izlerinde kaybolmuş.duvarları var evet.her duvara karşı bi duvar örülür.bi tuğla daha yalnızlığına çizilen kapılarına. güven dediğin şey çok zaman almaz aslında. herşey başından bellidir işte ve neticede "kayıtsız bir razı oluş başlar." kabul etmek kalbe bin bıçak saplamak olsun,izlerini silmek yüzbin bıçak...
aşkların matematiği olmaz bunu herkes bilir. acıların olur ama. ömrüne basıp geçer bi adam.geçip gider der herkes. geçmez ama. bi geçmişim vardı geçmiş sandım,geçmemiş kaldı. geçmek diye bişey varmıydı gerçekten.gerçek doğru olduğu zaman mı gerçekti peki?
tahta masalı çay bahçesinin çay bardakları ısıtmaz ellerini.uzanıpta tutamayacağın bi el varken karşında,demirler eritip içsen ısınmaz için. "sendeki deprem beni de sarstı" cümlesini teselli sanır karşındaki adam. enkazımın zemini sensin demek geçer içinden.ne gerek var ki cümlelere,bir bakış bile yeterken anlatmaya herşeyi...
netice sıradan izler... o izler hep takip eder. orada/arada olduğunu bildiğin şey,alışmışlık belki yaşanmışlık kim bilir yaşanmamışlık? anlamlara yetmiyor ifadeler...
yokluğunun bi rengi var o adamın. güneş batarken götürüyor renkleri.sıradan izlerim öyle renksiz ki... kayıtsız bir razıoluşa kaydettim sesimi... biliyorum zaman geçtikçe çıkmayacak sesim.öyle susasım var ki. bir susasım birde gidesim var... bilsemki içimdeki gelmeyecek peşimden ve inanmasam "yeni bir ülke bulamazsın,yeni bir deniz bulamazsın bu şehir arkandan gelecektir" diyan şaire bir gidesim var ki hiç durmamak/dönmemek üzere,bir de susam var...
tahta masalı çay bahçesinde otururken duydum ben bu şarkıyı. hep aynı adamı hatırlatır bana, teselli etmek ister gibi "sıradan izler bırakır en tutkulu aşklar" der...inanasım var...
