dil düşüncenin maddi yapısıdır. dil düşüncenin-bilincin doğrudan gerçekliğidir, varlığı olumlar. bu ilişki karşılıklıdır. doğayla münasebet sürecinde varlıklaşan dil, düşüncenin bilincin ileri varlıklaşmasını sağlar.
dilin mükemmelleşmesi, bazı felsefi disiplinler, dili nesnel gerçeklikten ayırarak, bizatiihi varlık konumuna indirgemiş, idealist yorumlara ulaşmışlardır.
bu yorumlar, felsefe ve toplumsal problemleri dil-mantık analizlerine indirgemeye çalışmışlardır. yeni olguculuk tipiktir.
sömürü, sosyal varlığın in'ikası iken, bu filozoflar sömürü sözcüğünü inkar yoluyla, olgunun aslında yokluğunu ispata çalışmışlardır.
sözcükler, dil ve dil yordamıyla ifade ettiği varlıkları, kendiliğinden değil, pratik içinde bilinçle ifade ederler. sosyal varlık vardır. ifade edilir, bilinçle kavranır.
kürtçe, belli bir insan topluluğunun sosyal pratik sürecinde geliştirdiği bilincin- düşüncenin ifade biçimidir. ortak yaşayışın ifadesidir, aynı zamanda görece ayrı yaşamın ifadesidir. ayrı dildir, insanlığın dil aleminin üyesidir.
