kitap zaten çok sevdiğim bir kitaptı. kasten izlememiştim filmini. ama artık dayanamadım, saramago yu ve körlüğü nasıl çevirmişler filme diye merak ettim, o merak içimi kemirdi ve artık izlemek zorundaydım. kiraladım filmi, izlemeye başlayacağım birazdan.
bitince düzenleyeceğim bu mesajı.
düz: beğenmedim. kitabın (samimiyim) yirmide biri bile değildi. kötü uyarlanmış değil, ancak bu kadar uyarlanabilirdi bu kitap. bazı kitaplar böyle işte, uyarlanmaya uygun değil. filmi kitaptan bağımsız düşünürsek ortalamanın üstünde bir filmdi.
filmin kendisinde rahatsız olduğum nokta şu, beğenmedim deme sebebim: yönetmen filmde çıplaklığı sonuna kadar kullanırken şiddet ve kan içeren sahneleri kesmişti. elbette körlerin sağda solda çıplak gezmesi ya da nasıl olsa kimse görmüyor diye uluorta sevişmeleri kesildiği takdirde romanın anlatmak istediği şey büyük ölçüde kaybolacaktı. ama romanın kırılma noktaları olduğunu düşündüğüm bazı noktalar bu şiddeti daha az gösterme durumu yüzünden arada kaybolup gitmişti. koyu renk gözlükleri olan kız' ın hırsızın bacağını delmesi ya da doktorun karısının üçüncü koğuşun kralının boğazını deşmesi gibi. bunun sebebini anlayamadım. çıplaklık ve kan izleyiciyi rahatsız edebilecek iki unsur, birini alabildiğince kullanırken diğerinden olabildiğince kaçmak (besbelli o sahneleri filmden atamazlardı) biraz filmden soğuttu beni. doğallıkla çıplaklıkla sorunum yok benim mi demeye çalışıyordu yönetmen bilmiyorum. ama birkaç sahnenin kesinlikle hakkı verilmemişti diye düşünüyorum.
çok fazla eleştiri yapmayacağım, çünkü körlük' ün kendisi hakkında bir şeyler karalamak istiyorum. kitaba bir şey yazmadığımı yeni fark ettim.
