dün saat 22.30 civarında yaşadığım emaresi hala süren duygudur.şöyle ki annem ameliyat olacaktı, ama kesin gün vermemişti doktoru.biz sizi ararız demişlerdi.nitekim aradılar da...
telefon çaldı ve ben açmış bulundum.
-alo
+alo dayı?!?
(sessizlik)
-ben doktor mehmet.
+yahu dayı kimi kandırıyorsun sen? inanacağımı mı sandın?sesini tanımayacak kadar salak mıyım ben?bırak bu numaraları artık (tüm bunları söylerken kendinden emin, gülmekteyim)
(sessizlik)
-ben operatör doktor mehmet s.
+ ahhahah ne dayı ne? ne operatörü kepçe operatörü mü? puahahah
- bana bak hemen bana x x i ver! işim gücüm var benim!
(sessizlik)
+(son bir umut) ama dayı?!
.....
telefonu anneme nasıl verdiğimi hatırlamıyorum.çok utandım lan.
