tiksindiğim bir durum. evde don atlet dolaşıp, yatağa çırılçıplak yatan birisi misafirlik kültürürün yok olmasını ve bunun için kanun çıkarılmasını bile talep edebilir. eve gelen misafir yüzünden ne rahat hareket edebiliyor, ne de başka bir şey yapabiliyorsun. ulan yemek yicem, anam, ''bekle misafirlerle yersin, hem de hoşgeldin dersin'' diyor. onlarla yemek zorunda mıyım? bir de gitmek bilmezler anasını satayım. selam verip biraz yanlarında oturmadan da edemezsin, sıvışmak istersin ama soru bombardımanına tutarlar seni. ''ne zaman evlenicen'' gibisinden.
bizimkiler de nedense öyle meraklı ki eve misafir gelmesine, evine giden misafire ''bunu saymıyoruz'' diyorlar. ertesi gün bir daha geliyorlar mını skim.
bir de bizimkiler de anlamadığım başka bir nokta var. misafirle otururken değil, geçirirken sohbet etmenin akıllarına gelmesi. dikiliyorlar dış kapının önüne, iki saat'te orda sürüyor sohbetleri. yeni eşyaların jelatinini çıkarmadan kullanırlar. takım bozulacak korkusu ile hiç kullanmadıklarını bile gördüm. nasıl bir aile lan bu?
