''burada bizimle kal'' ile desteklenen tuhaf öneri. her misafirliğe gidişimde 90'ların misafirlik klişesi olarak duyuyordum. hani sempatikte bir çocuk değildim. tabak, bardak, çanak kırar dökerdim. balkondan milletin kafasına işerdim ama yinede bu tip teklifler ile karşılaşırdım. daha yedi yaşındayım ailemin sevgisini bile kardeşlerimden kıskanıyorum. beni onlardan başka kimsenin sevmesine izin vermiyorum adamın teklife bak. beni sevdi, başımı okşadı diye ilkokulda öğretmenime tekme atmıştım adam benim çocuğum ol diyor amk.
gerçi sonraki yıllar bu durumu değerlendirmeye aldım. keşke ''iki yıllık bir sözleşme imzalasaymışım'' diye söylendim kendi kendime. ama keşke de kaldı.
