gerçekten durumun kötüleşmeye başladığını gösterir. müzik dinlemek ya da televizyon seyretmek yani devamlı ses duymak durumu hafiften düzeltse de ortamda ses olmayınca yine hayal dünyası başınıza çöker. örneğin salı ve perşembe günleri belirli bir karakterle konuşmak zorunda olmaktır. yalnız kalınca bu hayallerin başınıza çökmesidir. insanlarla konuşmaya onlarla görüşmeye vakit kalmaz. devamlı bir senaryo döner, siz oynarsınız ve durup kendinize baktığınızda gerçekte hiçbir şeyden kaçamadığınızı fark edersiniz. bu bir çeşit bağımlılıktır.
