kutsallaştırmayı marifet bilmiş insanların acizliğidir. doğru/yanlış kaygısı aranmadan sorgulanmadan aile, toplum, okul vs gibi kurumların dayattığı görüşleri doğruları kabullenmede gelinen son noktadır. değişim kelimesinden korkarlar. bu tarz insanları düşündükçe aklıma gelen bir Pablo Neruda şiiri vardır ki pek efsane bir şiirdir. (bkz: )
"
....
Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklara esir olanlar,
her gün aynı yolları
yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve
değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile
girmeyen,
veya bir yabancı ile konuşmayanlar. "
