müzik kulağı olan herkesin rahatlıkla anlayabileceği gerçektir. tabi bu farkındalığa, aydınlanmaya ulaşabilmek için müzik kulağına sahip olmak gerek olmakla beraber bunun yanında milliyetçilik duygusundan uzaklaşarak objektif olarak değerlendirmek gerekir.
istiklal marşı'nın bestesi bir ulusu coşturmaktan uzak, hatalarla dolu ve uyku getiren bir ritme sahiptir. herkesin bildiği hecelerin kelimelerin yutulmak zorunda olduğu taraflara hiç girmiyorum bile.
mehmet akif'in yazdığı sözlerle beste arasında anormal bir uyumsuzluk vardır. mehmet akif oldukça coşkulu, hamaset duyguları içerisinde mısraları yazmışken marşın bestesine baktığınızda aynı çoşku yoktur. daha sakin ve temposuzdur.
istiklal marşının bestesini beğenenler fransız milli marşını (La Marseillaise)
rusya ulusal marşını
italya ulusal marşını
hakkını vererek hiç dinlememiş olan cahillerdir. örnekler çoğaltılabilir.
onuncu yıl marşı ne olursa olsun istiklal marşından daha çok ulusal marş olmayı haketmektedir.
