ancak şunu unutmamak gerekiyor: felsefe denilen ilim edebiyatın içinde doğmuştur ilk olarak. daha sonra ayrı bir ilim dalı olarak gelişmiştir. ayrıca ikisinin de malzemesi ortaktır: dildir. dil olmadan yap felsefeni göreyimdir.
ayrıca tarihte türk filozofun olmayışına(!) cevap olarak da farabi kimdir, ibn-i sina kimdir demek istiyorum.
bunların yanında amiyane tabiri ile felsefe yapmak(!) için gerekli olan asgari şartlar düşünüldüğünde kusurun zamanında farklı mücadeleler vermek durumunda kalan türk toplumunun dilinde aranmaması gerekmez mi?
dilden ziyade bireysel değil de, diğer müslüman toplumlar gibi, cemaatçi bir toplum yapısına sahip olmamız felsefeye engel dense belki bir nebze kabul görebilir.
