bazen yanınızdadır ama dokunamazsınız yüreğine. giremezsiniz içine. anneciğim, evladım kelimelerini haykırmasını isterken hep ahmet yemek hazır ayşe sofrayı topla der sadece. gözlerine bakmayalı dizlerine yatmayalı saçınız okşanmayalı o kadar olmuştur ki anne olacak yaşa geldiğinizde ona benzemek korkusundan hayal bile edemezsiniz. içinizde patlayan kaç can kırığı vardır onun duası olmadan desteği olmadan yaşanmış. yıllar sonra gözlerine baktığınızda dudaklarınızdan çıkmamış kelimeler yakar canınızı. annem diyememek anneciğim diyememek. biz bu kadar nasıl uzaklaştık derken aslında hiç yakın olmadığınızı farkedersiniz. demem odur ki sevginin ölçütü yaşanmışlıklar ve bağlılıklardan artar - azalır. bazen bir ölüyü yanınızda olmadığı için özlerken bazen bir dirinin saygıdan yanındaa olursunuz.
