başıma geldi bugün bu.
yarın muğla ya gidiyorum, okula. gitmeden önce bir etrafı dolaşayım son kez, arkadaşlarla buluşurum belki diye evden çıktım. şehrin en kalabalık caddesinde yürüyorum nereye gittiğimi bilmeden. bir iş merkezinin önünden geçerken aklıma geldi;
burada burs veren bir vakıf vardı, gidip bir bakayım diye düşündüm. iş merkezinin içine girdim, ofislerine gitmek için merdivenlere doğru yönelirken yazıyı gördüm: burs başvuru formlarımız bitmiştir.
"üzülmeden" geri döndüm. kapının birkaç metre önünde gözüm bir şeye ilişti. "aha o ne lan bir deste para." hemen aldım yerden. o kadar kalabalık olmasına rağmen o yol kimse görmemişti parayı ya da hemen benden önce düşürmüştü biri, bana kısmet oldu görmek. saymadan elime aldım, tuttum. etrafa baktım kimse bir şey arıyor mu diye. yoktu. saydım paraları, onluklar halinde tam 90 lira. hepsi de gıcır gıcır. bankadan yeni alındığı belli. ne yapmam gerektiğini bilemedim. sonunda beklemeye karar verdim, kaybeden mutlaka geri döner diye. yaklaşık 20 dk bekledim ama kimse gelmedi. para miktarı da çok büyük değildi. gidip polise vermek de olmazdı. * 20 dakikadır elimde tuttuğum paraları bir kez daha sayıp cebime koydum. "okuyom ben yea" deyip yoluma devam ettim.*
