yaşanılması belki de en zor olan ilişki türlerindendir. ama öyle bir ilişkidir ki ayrı olduğunuz için her gününüz, her anınız onu düşünmekle, ondan gelecek bir telefonu beklemekle geçer. öyle bir ilişkidir ki uğruna feda ettiğiniz hiçbir şeyi gözünüz görmez, farketmezsiniz bile. 4,5 yıl boyunca onunla telefonda görüşebilmek için harcadığınız zaman, mesaj yazmak için ertelediğiniz işler, duymadığınız dinlemediğiniz insanlar, izmir-istanbul arası devamlı gidilip gelinen 550 km lik bir yol. gün gelir özlersiniz gidersiniz, bir gün hasta olmuştur gidersiniz, doğum günüdür gidersiniz, yıldönümüdür gidersiniz, sevinmişsinizdir sabahın köründe gidersiniz, kavga edersiniz gecenin 3'ünde gidersiniz. ve hiçbir şeyi düşünmezsiniz belki de... ne yapacaklarınızı, ne planlarınızı, ne yollarda ki tehlikeleri, ne yaptığınız harcamaları vs. vs. hiçbir şeyi... amacınız onun yanında olmaktır sadece. ve giderken o yol hiç 550 km imiş gibi gelmez belki de, çabucak gidilir bitiverir. ve tüm yorgunluğunuzu unutursunuz onun yanındayken... evet zordur uzak mesafe ilişkisi, hem de çok zordur. ama eğer gerçekten seviyorsan ve seviliyorsan anlatılmaz, yaşanır.
