her zaman olmasa da, gönülden iman etmiş insanlar mutlaka yapmıştır.
o gözyaşlarının her biri, cehennemi söndürecek.
allah için ağlayan gözleri cehennem yakmazmış.
yanında allah'ın ismi anılınca durmadan ağlayan sahabeler, evliyalar varmış.
onlar gibi olmak ne haddimize.
efendimizin vefatından sora, bilal habeşi ezan okuyamaz oldu.
ezanı okurken muhammed resul kısmına gelince ağlamaktan konuşamazdı.
bu yüzden mekke'den şam'a gitti. çünkü mekke ona resulü hatırlatıyordu.
efendimize duyulan aşk, muhabbet bile ne kadar büyük.
bir de onların kalbindeki allah aşkını düşünsek, beynimiz yanar herhalde.
