götlerimizi havaya kaldırmadan önce iyice düşünmemiz gereken maç. daha 2 gün önce polonya'ya kaybetmiş bir takımız. "dün de ispanya'yı yendik ne var" diyenler için polonya'ya yenilmiş olmamız cidden bizim gibi bir takım için utançtır, ama ispanya'yı yenmemiz olağanüstü bir başarı değil bu takım için. o bakımdan kötümser olmak zorunda hissediyorum kendimi.
fransa çok atletik. bu sebeple neredeyse sadece boyalı alan hücumu yapıyorlar. bu bizim takım için büyük handikap çünkü neredeyse tüm turnuvayı 1,5 uzun ile oynuyoruz. ömer aşık ve 2 yıldır resmi maç yapmamış enes kanter ile fransa'nın her biri canavar kıvamında olan uzunlarını nasıl faul problemine girmeden tutarız bilemiyorum.
herkes tony parker diyor ama ben tony parker'ın kelepçe ömer onan ile etkisiz hale getirileceğinden eminim. tek korkum onların uzunları ve bizim uzunlarımızın faul problemine girmeleri. turnuva hakemlerinin ne kadar tırt olduğunu düşününce faul problemi canımızı baya yakacak gibi.
ne zaman maçlarla ilgili uzun uzun birşeyler karalasam yeniliyoruz. ama inşallah bu sefer tüm korkularımız boşa çıkar ve şu maçı alırız. sonrası gelsin çeyrek final zaten.
