Her şey bir bir akıp gidiyor avuçlarımdan. Hayallerim, ümitlerim, arzularım, zaaflarım, gülüşlerim, gözyaşlarım ve sevdiklerim. Kazanmaya çalıştıkça sanki daha çok kaybediyorum her şeyi. Daha çok yıpranıyor, mütemadiyen bile ağlayamıyorum. Bazen yıldızları saymaya kalkışıyorum hepsi biranda yokolup uzaklaşıyor benden. Güneşi selamlıyorum, gece oluveriyor aniden. Güleyim diyorum her şeye inat, elmacık kemiklerim sızlıyor derinden. içimdekileri gözyaşlarıma teslim edeyim diyorum, gözpınarlarım kuruyup, dalga geçiyor benimle. Nefes aldığım heran için bile dalga geçiyor hayat. Sorunsuz bir gelecek isterken, kapkaranlık bir geçmiş bırakıyorum kendime. Fallar gibi hayatım. Ne olacağı bir okadar belli bir o kadar gizli. Bazen müzik dinliyorum, şu parça ondan bana gelsin diyorum, anlamsız parçalar çıkıveriyor. Notalar bile küfrediyor bana. Ya ben fazlayım hayata ya da eksik bir şeyler var yaşamımda. Yaşamak için bir neden ararken, ölüm bile dalga geçer oldu benliğimle. Ruhumu kaybettim ben. Sevdiğim insanı, en yakınımı belkide hayatımı.. Şimdi kim miyim ben ? Sokaklarda çizgilere basmadan yürümeye çalışan insanlardanım. Bir o kadar amaçlı bir o kadar avare..
