hayatta kendinden daha önemli bir şeyin olmadığını farkedip, tek başınalığa, kimsesizliğe belkide çaresizliğe ayak uydurmaya çalışmaktır. zaten yalnız değil midir insan hayata gözlerini ilk açtığı andan itibaren? peki ya aydınlıktan karanlığa göçerken.. insan doğarken yalnız doğar ya! ahh birde bu hayattan göçerken yapayalnızdır.. önemli olan pes etmemek, yorulmamak, buna alışmak yerine elden geldiğince içindeki çaresizlik duygusunu kendinden km' lerce uzak tutmaktır.
