boşluk anlarında, çaresiz zamanlarda kurtarıcı olarak gördüğünüz kişi her zaman yanlış kişidir. böyle zamanlarda mantıklı düşünemeyiz. çok çaresiz, çok umutsuzsanız öyle kalın daha iyi ve hayatınıza kimseyi kabul etmeyin ta ki yalnızkende mutlu olabilmeyi öğrenene kadar. üzerinizdeki duygusallığı atana kadar. birine koşulsuz şartsız inanma ve güvenme arzunuza gem vuruna kadar. sığınacak liman aramaktan vazgeçip, kendinizden başka tutunacak dalınızın olmadığının farkına varana kadar... çünkü kendi kendimize yetebilmeye mecburuz. hayat böyle birşeydir işte fazlasını umut etmeyin.
hayatınızdaki yalnızlık; hayatınızdaki yanlışlıktan daha kötü olamaz.
