bir kurşun yağmuru başlar,arkası gizli dağların yamacından.
nöbet türkülerine düşer her damlası.
kemik kırılır, yara açılır,kamuflaj delinir,türkü susar.
kimisi yardım ister,kimi mühimmat.bazısı kurşun ister,bazısı yaşamak.
son dualara eşlik eder,cızırtılı telsiz sesleri.
hasretini çektiğin çilingir sofrasının kadeh tokuşturmaları,
sevgilinin o mübarek varlığı,kırılan dersler,pişmanlıklar,en içten attığın kahkaha gelir aklına.
annen gelir en çok aklına...
en çok siperde bilirsin kıymetini,çocukluğun sıkışınca düşmanlıkların arasına.
düşüncelerin bitmesin yakın,hissedersin senin için gelen o kurşunu.
gözlerini kapatır,karşılarsın hep karşıladığın gibi zorluğu.
türkü susar,kamuflaj delinir,boynu bükük kalır vuslat hayalleri.
anne ağlar, anne susar...
sırtından çıkar, oğluna saplanır kurşun.
eşyalar gönderilir özlenilen yere,
ve hep onun sevgilisine saplanır o son kurşun.
türkü susar,ve bir çocuk yetim kalır uzaklarda.
ama bir türkü söyler yine, babası gibi,babasızlık düşünce aklına.
