üniversiteler, ilim, irfan yuvaları, insanların ergenlik sonrasında daha hızlı sosyalleşmelerini, kendilerine yakın zevkte - karakterde insanları tanıdıkları(bazen evlendikleri), hatta kimi zaman doyamayıp hayatları boyu çalıştıkları yerlerdir. sorun tam da burada başlamaktadır. üniversiteler gelişen teknolojiye, insanlığın gidişatına, hukuğun değişimine, sanatın yeniliğine açık olmalıdır, hatta bununla yetinmemelidir, bünyesinde 'öğrenci' sıfatıyla barındırdığı bireyler ile bütün bu sıralanan değerleri geliştirmeli, yenilemelidir. bunun da ancak yeni üniversiteler, genç öğretim elemanları ve gelecekten korkmayan öğrenciler ile sağlanabileceği aşikardır. üniversiteler eskidikçe, 'dinazor' diye tabir edilen; okulda okumakla, çalışmakla yetinmeyip bir de ölmeye and içmiş insanlar tarafından istila ediliyor. istense de istenmese de önüne geçilemeyecek bir yazgı bu. prosedürlerdeki açıkları kapatmak yerine üniversiteleri yenilemek, dinazorları üniversiteye almamak, en azından belli bir süre için insani değerlerin (teknoloji, bilim, hukuk vs. ) hakettiğince yüceltilmesini sağlayacaktır.
