Bütün sesler kesiliyor, toprağın kalp atışlarını işitiyorum.
içim dışıma çıkıyor, bir boran, bir tufan alıp başını gidiyor. Bu aralar içim içimden kopuyor, ayrılıyor. daha da yoksullaşıyorum, daha da kısalıyor gecelerim.
hep bir ayrılık besliyorum; bir gardan öbürüne düşüyorum. martılar bile uçamaz halde, yalınayak kaçışıyorlar.
yine uyku düzenim bozulmaya başlıyor.
sonra iki dize tutturuyorum cemal'den, turgut'dan, uymazsa cansever'den; bütün düzenim bozuluyor.
allak bullak oluyorum.
Güz geldi ey şair, çaylak yanların bilinsin. Yazmaklara yeniden başlama vaktidir ve acıdır bu. Kalemler depremlere gebe, kelamlar titremeye başladı.
yüreğimde bir eylül karmaşası, yaşama hakkımı devrettiğim;
inim inim inletmezse eylül değil!
