"insanlar ancak muayyen bir hadde kadar birbirlerine sokulabilirler, üst tarafını uydururlar; ve günün birinde hatalarını anlayınca, yeislerinden her şeyi bırakıp kaçarlar. Halbuki mümkün olanla kanaat etseler, hayallerindekini hakikat zannetmekten vazgeçseler bu böyle olmaz."
bu satırları okuyunca hastalığımıza teşhis koyulmuş gibi hissetmemizi sağlayan sabahattin ali romanıdır.
(bkz: aynısı bende de var)
