1980 li yılların başı. köyün şimdiki en zenginlerinden ali bey, 4 çocuk babasıdır. bulduğu bir fırsat ile almanyaya gidip ford fabrikasında kısa zamanda yükselip iyi maaşlar almıştır. üstüne üstlük geçirdiği iki kazadan dolayı, aldığı tazminat ise, kendileri gibi beş aileye yetecek kadardır.
en küçük çocuğun bir büyüğü olan mihriban , onun henüz 10-12 yaşlarındaki kızı. kıvırcık saçlı gerçekten sevimli bir çocuk.
ali bey türkiyedeki mesleği imamlık olduğu için, almanyaya gittiğinde de aile içinde adeta bir imamdı. daha doğrusu dönemin katı kuralları olan cemaatlerinden birinin mensubu olduğundan aile içinde de dini kuralların önemi büyüyordu.
erkek çocuklarını döverek kur'an okumayı öğretmişti. kız çocuklarını ise başını kapatmaları için zorluyordu.
büyük kızı hilal, diretmedi hiç. o da ailesinin şekillendirdiği gibi yetişmiş olacak ki, itiraz etmeden seve seve kapattı başını.
ancak küçük kız mihriban bunu yapmak istemiyordu. ama yapmak zorunda kalmıştı. hem almanya gibi bir yerde türk olmanın getirdiği psikolojik yük, hem de bir şeyin zorla yaptırılmak istenmesi derinden etkiliyordu mihriban' ı. bir gün başörtüsünü takmayı reddetti. babasının odasına koydurduğu başörtülerini çıkarıp, normal günlük kıyafetlerini giydi.
babası geldiğinde, karşılaştığı manzaraya çok sinirlendi. kafir mi olacak benim kızım diyor ve bir yandan nasıl denk gelirse öyle vuruyordu mihriban'a
ve bir sabah, ansızın, mihriban sırra kadem bastı. evden kaçtı.
yıllarca bulunamadı, nerede olduğunu kimse bilemedi.
o geceyi sokakta geçirmek zorunda kalan mihriban, ilkokul arkadaşı sarah' nin annesini de tanıyordu. bir gün sonra sarah nın ailesinin yanına gitti. ve onlarla yaşamaya devam etti.
ali bey, hala aynı, hiç değişmedi. kızı umrunda değil. yanlış yapmış ve silinmiş biri gibi görüyor.
mihriban; bu kirlenmiş dünyada ayakta kalmayı başarıp, hukuk okumuş bir insan. yalnız şimdi kendi işini yapmıyor, bir dükkan işletmekte. En önemlisi de, mutlu olduğunu düşünüyorum.
