şimdi, nasıl anlatayım ki ulan böyle bi albümü? öncelikle brutalci arkadaşları kötü bir albüm bekliyor, sert seven arkadaşları da dışarı alalım.
opeth tam da benim istediğim yerlere doğru kaymış, çok daha atmosferik ögeler var içerisinde, yer yer jazz çaldıklarını görüyoruz ve vay babanın kemiğine diyoruz. martin mendez in bas gitar tonunda bir değişiklik söz konusu sanki, daha ıslak, biraz daha punchy, daha teknik bir çalımdan da söz edebiliriz. davuldan da harika partisyonlar duydum kendimce.
eskiye dair hiç mi bir şey yok? elbet var, bizi çok güzel iki outro bekliyor, bilen bilir, şarkıların ortasına ya da bitişine yandım allah dedirten melodiler, kısımlar eklemeye bayılır bu adam(lar).
