evet efendim...
tanım olarak şehit vermeyi basite indirgemektir. şimdi ne denilmek istendiğini açıklayalım.
kan uykusu belgeselinin sloganından bir parça ile başlayalım. binlerce şehit, milyarlarca dolar kayıp yıllardır süregelen bu sorunun elbette, tarihi, siyasi, sosyal, ekonomik onlarca nedeni var. bu sorunlar yıllardır tartışılıyor. ancak hepsi, tüm konuşulanlar, tartışılanlar acılar, kederler bir yana konulduğunda mantığımız ve aklımız bize bir soru soruyor. işte o soru insanı asıl kahreden sorudur. terör hala neden bitmedi? neden hala televizyonda şehit haberleri sanki periyodik olarak tekrarlanan normal bir olaymış gibi veriliyor. 13 şehidimiz gündemden ne kadar çabuk düşüverdi. diğer binlercesi gibi... oysaki insanımız o kadar alçak gönüllü, vatanına o kadar sadık ve sevgi dolu ki 10 evladım daha olsa onları da şehit verirdim diyor. peki devletimiz bu acılı ve vatan sevgisi dolu yürekleri neden huzura kavuşturamıyor? işin en kötü yanı ise bu soruların cevabını kimse veremiyor. bu sessizlik bu durgunluk bu vurdumduymazlık yüzünden binlerce mehmetçik aralıksız olarak güneydoğuya gönderiliyor. alevlerin kalbine, bilinmezliğin orta yerine göreve bırakılıyor. peki görev nedir? tüm milletin bildiği görev pkkyı bitirmek... ancak pkk sanki bir süper güç sanki bir orduymuşcasına hala bitirilememekte...
bu vahim duruma noktayı koymanın zamanı çoktan gelmiştir ve geçmektedir. artık bir kriz masasının oluşturulması ve bitirici darbenin indirilmesinin bu kadar uzatılmamasını dilemekten ve yetkililerin bu duruma bir son vermesini beklemekten yorulan milletimizin terörden kurtulmayı istemesi yerine getirilmesi zor bir istek olarak görülmemelidir. artık tek bir şehidin bile terörle mücadeledeki olası açıkları düşündürmesi ve anında kriz masası oluşturulmasının normal olduğu günlere gelmemizi dileyerek entryme son veriyorum. umarım o gün çabuk gelir. zaman ayırıp okuyan yazarlarımıza teşekkür ederim. her birimizin aklını kemiren bu düşünceleri az da olsa anlatabildiysem entryim amacına ulaşmış demektir.
