hayatım boyunca sayısız şeye öfkelendim! ama anlamıyorum. 2 şehit verdik.
ve dışarıdaki restoranttan müzik sesleri geliyor. alkışlar, ıslıklar.
bir insana böyle mi psikolojik işkence yapılır.
halkımı herşeye rağmen şakirtiyle yobazıyla atatürkçüsüyle akplisiyle kürdüyle türküyle sevmek istedim ama ilk kez böyle nefret etttiğimi hissediyorum.
bir de bunun daha büyük boyutları var. bir gidin fethiyeye bakın ya da taksim'e çıkın dolaşın. 2 can gitti be! kimin umrunda!
