bir masaya oturmuş toplu bir arkadaş ortamında herkes bi şeyler söylüyor, gülüyor, espri yapıyor, kahkaha atıyorken senden tek bir kelime çık(a)maması, kahkahalar içinde boğulmak, sadece yapay bir gülümsemeyi becerebilmek, bazen onu bile yapamamaktır.kalbinin hızlı hızlı çarptığını, yüzünün ısındığını ve kızardığını, elinin soğuduğunu hissetmektir.'dışarıdan nasıl görünüyorum şimdi kim bilir' diye kahrolmaktır.nihayet sana biri bişey sorunca veya direkt senle ilgili konuşurken ancak söze girersin.bu defa da konuşurken kendini oldukça sıkarsın, kelimeler ağzında dökülürken bile kafandan 'acaba ses tonum, mimiklerim nasıl , iyi konuşabiliyor muyum' diye geçirirsin.
böylece mümkün olduğunca bu tip ortamlardan uzak durmak istersin, sosyal topluluklara karşı ciddi fobi oluşur
.millet sevgilisiyle yiyişirken sen karşı cinsten bir sınıf arkadaşınla bile rahat konuşamazsın.*
