el sallamıştı annesine bayram izni dönüşünde
hissetmiş miydi oğlunu kurşun kalbi deldiğinde
kan revan içinde yanyana aynı köprüde
annelerinin rüyalarında öldükleri yaşlarıyla
ateşi harlı delikanlılar
ne şehit ne kahramanlar
düşmansız bir savaşta
düştüler kalkmayacaklar
emin değildi kendi bile dokunmuş muydu tetiğine
kesin olan tek şeyse en yakın mahkumdu ipe
kalpte kurşun ilmek boyunda iki çocuk ölüm karşısında
hep çocuk kalacaklar büyümeden birer tabutta
ama yaşıyorlar, gülüyorlar annelerinin rüyalarında
