henüz lisenin başındayken en büyük eğlencemiz, öğle arasında sınıfta kalıp uzuneşşek oynamaktı. bi keresinde arkadaş tam atlarken pantolonu yırtılmıştı. o biçim yani. gülmekten altımıza kaçırıcaz nerdeyse. mavi kareli tumanı hala gözümün önünde. neyse bu müdür yardımcısından izin alıp terziye gitmek için izin istedi. biz de tabi yanında gittik. durumu anlattı. hocanın ilk lafı aynen şöyle. dön arkanı. nasıl yani hocam. dön lan bişe yapmıcam. bizde şaşkınlıkla bakıyoruz tabi. arkadaş sonunda döndü arkasını. ani bi hareketle eline geçirdiği zımbayla yırtılan pantolona bi tane çaktı. uuu tamamdır boş yere terziye para vermedin işte. şimdi bana kantinden bi çay kap da getir bakim.
aklıma geldikçe hala gülüyorum işte.
