husserl nesnelerin özü demiştir ve yönteme çevirmiştir. peki nedir bu öz ve fenomen ilişkisi ya da fenomenleri "öz" olarak ele almak doğru bir yol mu? öz kavramı platon'nun idealar dünyasındaki gibi mi ele alınmalıdır yoksa sartre'ın düşündüğü gibi "nesnelerin özleri önce gelir ancak insan için bu durum tam tersidir insanda varoluş özden önce vardır çünkü insanın bir varoluş amacı yoktur ve bu doğrultuda öz'ünü var etmesi için önce var olması gerekmektedir" gibi mi ele alınmalıdır . tabi ki burada platon ve sartre arasında devasa bir dinamik farklılık mevcuttur. iki görüş birbirine zıt önermeler içermektedir. öz, idea durumuda a priori olarak kabul edilmiş olacaktır. kant ise olaya bir bakış açısı daha katmıştır ki o da "numenler"dir numenler kavranılanı ifade eder yani şeylerin özü olarak düşüncesi olarak karşılık bulur. fenomenler ve numenler arasındaki fark birinin sistematik ve yöntem içermesi (husserl) ya da görüneni ifade etmesi (kant), diğerinin ise bağımsız bir yaklaşım olarak aslında algılanamayacak olmasıdır (tözü oluşturması)-(kant).
kant burada bir nevi gorgias gibi davranmıştır g1orgias "hiç bir şey bilinemez bilinse de aktarılamaz" sözüyle bilginin imkansızlığına yanaşırken aynı şekilde kant'ta "şey"lerin özünde kavranamayacağını söylemektedir. elbette gorgias bu çıkarımı nihilizmle sonuçlandırıp "hiç bir şey yoktur" demiştir tek benzerlik "şey"lere ulaşmanın imkansızlığına olan ortak bakıştır. ancak kant burada fenomenler ve numenler olarak kabul etmiştir bu durumu.
