kendini bir hiç gibi hissettiğin an, işte o andır. yapabilecek hiçbir şey yok gibi hissedersin. karşına çıktığında gözünü ondan alamazsın ama diğer yandan eve döndüğünde görmemek için dua edersin. çünkü her gördüğünde aynı "hiç" liği hissedersin, üzerine daha çok hiçlik ekleyerek. hep hiç olursun sen. hiç hep olamayacağın düşüncesini saklarsın bir yerlerde. ama dile getiremezsin.
