şüphesiz "neden?" dir. mesela benim yeğen bu "neden?" işini öyle abartır ki, işte şu şekle ulaşır:
-neden dışarı çıkacaksın?
+çünkü arkadaşlarımla buluşcam
-neden buluşcaksın?
+ee arkadaşlarım çünkü, muhabbet edicez
-neden muhabbet edeceksiniz?
+şaka mısın sen?!
-neden öyle dedin?
+(bize bakıyor mu diye ablamı kontrol ederim) çünkü eşşeğin.. tööbe ya.. elinin körü için!
-neden sinirlendin?
+sürekli neden diye sorduğun için olabilir mi?
-olabilir mi?
+sana sordum ben onu
-neden sordun?
+hay.. cık cık cık.. (gözlerimi çeviririm)
-neden öyle baktın?
+sen benle dalga mı geçiyorsun?! abla bak şu çocuğuna bir şey de ağzımı bozacak, bi laf dicem sonra "senden öğrendi kötü şeyleri" diceksin!
çocuk resmen manyak. "neden?" manyağı. bi bakış, bi gülüş yap. hemen sorar: "neden öyle güldün?". başka odada oynarken içeriden benim şaşkınlık belirten bir ifademi duyar, hemen koşar: "neden öyle 'aaaa' dedin?". sabır.. sabır..
