7.
-
turnike'den geçip polis aramasına geldiğinde polis seni ararken ellerin havada bir an önce oradan sıyrılmaya çalışırsın...
hatta polis "dur be olm nereye gidiyosun" der.
sonra merdivenleri 3'er 5'er çıkarsın... tribüne açılan o koridordan dişarıya çıktın'mı yüzüne mis gibi mabed'in kokusu çarpar...
mis gibi çim kokuyordur. saniyelik baş dönmesinden sonra eş'i dost'u selamlarsın... onlarda özlenmiştir...
ve o an gelir çatar... yar sahaya çıkar... en gıcır eşoftmanları ile ısınmaya... bizimde içimizi ısıtmaya...
onlar ortaya doğru yürürken senelerdir sevgiliye hasret kalmış aşıklar gibi iç geçirir insan...
sonra kucaklamak için çağırırsın... "beşiktaş'im el ele, hep beraber tribüne"
beşiktaş'ım gelir sarılır bize. tam o anda ayrılık bitmiştir...
işte o an yar'e kavuşmanın mutluluğuyla birlikte onsuz yaşadığın günleri haftaları hatırlar ve o günlere lanet edersin...
"sensiz geçen günlerin ...a koyim !
ve santra ile başlar herşey... alen yeri göğü kutsar beşiktaş diye... sonrası uzun maraton saldir beşiktaş'im...!
cok sevdik be abi. cok özledik cok seviyoruz.
