geçen gün komşumuzun ailesinin üzerine karşı şeritten gelen bir arabanın uçması sonucu yeniden aklıma durumdur.madem ki hayat bu kadar kolay bitiyor ve hayat bu kadar boş, madem ki ömür bir an gibi gelip geçiyor ve yaşadığın iyi ve kötü şeylerin bir rüzgar gibi geçtiğini görüyorsun ömrünün 70. yılında, o halde ne gerek vardır yaşamaya?
insanlar neden bir ömür boyu bir hayat peşinde koşuyor (lüks veya değil)?
hem yaşanan güzel anlar kısaysa, kötü anlar yıllar yılı peşini bırakmıyorsa, kader kitabının çoğu bir çoğumuz için çok zor yazılmışsa ne bileyim 30 yıl yaşayacağın bir ev için, 6-7 sene bineceğin bir araba için yada yeniden acıkacağını bile bile sadece yemek için yaşamanın ne anlamı var?
üstelik insanlar bu kadar zalim ve kadir kıymet bilmezken aslında herkes bir çok zaman sadece kendi için yaşıyorken ne gerek var bu lüzumsuz hayata?
hepimiz yalnız doğuyoruz, yalnız yaşıyoruz ve yalnız öleceğiz!
hem yalnızlıktan sıkılmaya ne gerek var ki?
(bkz: ah şu hayatımıza şekil veren inançlarımız!)
