yazılarını okudukça keloğlanın bir filmi geliyor nedense aklıma. dişi raskolnikov'u kel ve oğlan olarak hayal ediyorum. sarayda kralın morali bozuk ve kel oğlan ( bakın bitişik yazıldığını farkındayım lütfen atlanılmasın ) binbir tane şaklabanlık yaparak onun moralini düzeltmeye uğraşıyor, kıçını filan parmaklıyor, kaşıyor, kel kafasına vuruyor. kral da bet kardeşim, umrunda değil. o sahnede oğlanın bir bakışını yakalamıştım işte, böyle umutsuz, artık sonlarımı oynuyorum başaramayacağım sanırım bakışı.
işte bizim oğlanda da bu var, pardon dişi raskolnikov'da. umutsuz, nereden saldıracağını bilemeyen. acıdım haline lan.
