Varlık ve yaratılış görüşüne
dair bir şiirle benim başlattığımdir.
cesedini parçalayacak
çiyanlar
fareler ve yılanlar hissiz
bedenini kemirecek
düşünmek, hayat, dost,
hayatını güzelleştiren
kadınlar
hepsi iki tarafı karanlık bir
eşikden öteye
geçemeyecekler,
istemeden geldin meçhul
bir karanlıktan o eşiğe
istemeden o eşikten başka bir
karanlığa gideceksin yine.
yok olacağına inanıyor musun
sahi?
olmayacağını tahayyül ne zor,
ara sıra gelse de aklıma,
var olacağıma inanmak tutuyor
beni ayakta.
bilmemki başı yokluk,
zınk diye başlamış varlık,
sonra yine yokluk.
iki boşluğun arasında bir eşik
sadece burda mı varlık?
yok yok, zor bunu anlamak,
iki boşlukta tutunan bir köprü
bulmaK. nan bir köprü
bulmaK.
