ulusalcı olmak, ulusalcılık; cılkı çıkmış ulusçuluktur.
ulusçuluk tarihsel bir kavramdır. ulus temelinde yükselen modern devlet ideolojisidir. kapitalizmin ortaya çıkış sürecinde, feodal ekonomik, feodal sosyal yapının parçalandığı momentte inkilapçı hüviyettedir.
kapitalizmin emperyalist karakterinin egemen olmasıyla gericileşen burjuva ulusçuluğu, tahakküm altına aldığı veya almaya çalıştığı bölgelerde daha ziyade küçük burjuvazinin önderliğinde yeni ulusçuluk kavramının doğuşuna ebelik etmiştir. karakteri itibariyle anti emperyalist, bağımsızlık yanlısıdır.
lenin'in de ifade ettiği üzere türk ulusçuluğu ilk örneklerdendir. 3.enternasyonal ve komüntern bu kabil ulusçuluğu desteklemiştir.
ulusçuluk kavramı ilk örneklerinde olduğu gibi, gericiliği ve hatta ulus temelli şoven tehlikeleri bağrında taşır.
italya ve alman örnekleri tipiktir.
türkiye ulusçuluk sürecini tamamlamıştır. ulus temelli modern bir devlete sahiptir. kuruluş dönemini karakterize eden ve ona ilerici inkilapçı hüviyet kazandıran ittifaklarını çözerken, inkilapçı hareket baskıcı ve şoven karakter kazanmıştır.
tekçi dogmatizmin esiri olmuştur. adeta dar yönetici kadroya dayanan oligarşik yapı, türk ahalisini ekonomik cendereye alırken diğer halk ve ekalliyetleri her bakımdan baskılamıştır.
günümüzde, 1969-70 yıllarında örgütlenen politik islama karşı, ve aynı zamanda kürtlerin dil-örf ve geleneklerine sahip çıkarak uyanışlarına da karşı çıkan, bu bağlamda kendini konumlamaya çalışan neo-ulusalcılık, tarihsel arka planını yitirmiş, ilerici özü boşalmış, tehlikeli bir akımdır.
marksistlerin durumu ziyadesiyle talihsizdir. bir kısmı, en eskinin kemalist hayalerine kapılmış, ulusalcı; bir kısmı örgütleniyorum, öncüleşiyorum hayalinde kuyrukçu. elbette ne oluyoruz yahu diyenler de var bencileyin, cılız.
son sözüm, bu tarihsel perspektiften kürtlerin de kendilerine ders çıkarmaları, dileği elbette. elemterefişkemgözlereşiş.
