lakin sen onca nimeti, onca güzelliği, onca nefesi, onca oksijeni, sırf bu abzürt soruyu sormak için mi tüketiyorsun?
yani senin de görevin bu mu? yani, şeytanın avukatlıgı..
hiç mi içindeki sesi dinlemeyi tercih etmiyorsun. hiç mi ruh'una izin vermek istemiyorsun?. kokuşmuş beyninin ve kölesi oldugun iradenin peşinden koşturuyorsun?.
tanrı varsa erkek midir kız mıdır? bunu hangi akla hizmet soruyorsun. bu ne kadar ucuz, ne kadar başarısız, ne kadar aciz bir soru öbeği böyle. illa ona diz çöküp yakarman, onu içinde hissedip yalvarman için, sevdiklerinden birinin, annenin ya da babanın o lanet yatakta can çekişirken, acı ile dans ederken görmen mi gerekir. o vakit mi yaradanına sığınıp bir şeyler isteyeceksin. biliyorum elinde sigaran, kenarda kahven ayaklarını uzatmış bir biçimde, inanmadıgın ya da sıgınmadıgın fakat, diğer insanların inandıkları inançlara, alay edip dil uzatıyorsun. muhtemelen sürekli ailenini verdikleriyle geçinip, başkalarının hazırladıklarıyla beslendin. bir kere dahi olsa sana verilen bu iştişamı farketmedin, sürekli küfredip bir de bununla böbürlendin. * ne yaptın da tanrı nın yoklugu fikrine kapıldın. nasıl oldu da ruhunu keşfedemeden zihin ölümünü gercekleştirdin. aynaya baktıgındaki o gülümsemenin, o muntazamlıgın farkına varamadın. inan ya da inanma, lakin cok düzgün bir proje nin ürünüyüz. sen ona ister tanrı de, ister allah de, istersen bilmedigimiz yıgınla isim terim ekle, genç adam şans eseri yaratılmadık. yok üzüldügüm şu ki, zaman ilerledikçe bu düşüncelerinin saçma oldugunu, boşu boşuna ruhundan uzaklaştıgını farkedeceksin. fakat o gün geldiginde arkanda yıgınla hata ile başbaşa kalacaksın. ve biliyorum ki, bizim için günahkar olsanızda o tanrı seni ve senin gibi düşünenleri asla terketmeyecek, asla dışlamayacak. çünkü o ''esirgeyen ve bağışlayandır''..
