dış sesle iç sesin konuşmasıdır. iç ses her zaman daha mantıklıdır, fakat dış sesin üzerinde toplumsal baskılar, ilkel duygular, takdir edilme isteği gibi dürtüler yüzünden kendiyle bir türlü anlaşamaz. rahatlamak için yazılmış bir yazıdır.
ben - ben yalan söylemem.
kendim- inansam mı acaba?
ben - tabi ki inanacaksın. hem bana inanmayacaksın da kime inanacaksın.
kendim- kendime.
ben - peki sen hiç yalan söylemedin mi?
kendim- söyledim bir kaç kez. ama bu bundan sonra söyleyeceğim ya da söylemeyeceğim anlamına gelmez.
ben - sen bir iddia da bulunacak kadar cesareti bile gösteremiyorsun. ben söylemem diyorum, politika yapmıyorum.
ben - senin kendine güvenin yok. bir cümleyi dile getirmekten acizsin, yada yalan söylemeye meyiilli birisin.
kendim- yalan söylemeye meyilli biri olsam sen gibi büyük bir söz ederek başlayabilirdim cümleme. mesela yalan söylemem diyebilirdim bir hamlede.
ben - sen şimdi bana yalancı mı diyorsun, aksini kanıtlamadan beni böyle nasıl itham edersin.
kendim- yalancı demedim, büyük sözleri rahatlıkla söyleyebiliyorsun. belki ahmak, belki cahil, belki kendine aşırı özgüvendir bu. senin yerinde olmak isteyen çok insan vardır.
ben- süslü kelimlerin içerisine hakaretler yerleştirip gururumu okşuyorsun. bir insan neden ahmak olmak istesin?
kendim - süslü kelimeler içerisinden kendine kötü çıkarımlar yapmayı bırakmalısın.
ben - pekala. yalan söylememeyi iddia etmek bana yalan söylemediğimi hatırlatıyor. açıkçası bunu tekrarlamak zamanla buna inanmaya yol açıyor. gün geliyor başkası tarafında söylenmiş bir cümle gibi algılanıp, buna sıkı sıkıya bağlanmama yol açıyor. yani amaç senin dediğin gibi büyük konuşmak veya kendine özgüven değil yalan söylememe yolunda atılmış büyük bir adımdır.
kendim - dürüstlüğünle beni şaşırtıyorsun. senden beklenmeyecek bir olgunlukta takdire şayan bir davranış. şimdi beni yalan söylememe çabasında bulunmamakla mı suçlayacaksın. buna sakın girişme derim. yalan söylememek bir çaba gerektirmez zira güzel bir yalan söylemek başlı başına bir maharettir.
ben- hayır sana bu suçlamayı yapmak aklımdan geçmemişti. fakat son cümlene katılmamak elde değil. kolay olan varken neden zoru seçeriz. hatta hayatta güzel olan şeyler hep günah, sakıncalı ve de yapılması zorken neden zora eğilimliyiz.
kendim - yasaklar, ulaşılmayana ulaşmak hissi, merak, kıskançlık, iz bırakma hastalığı insanoğlunu hep cezbetmiş kendini aşmasına yardımcı olmuştur. bir kuşu neden kıskanır insan, neden onun gibi olmak ister, neden onun hissettiğini merak eder de dev metal yığınını uçuracak kadar bir çılgınlığa girişir.
ben - aşağıladığın bu çabamızı harekete geçiren bahsettiğin ilkel duygularımız değil, dünyayı daha güzele dönüştürme çabamızdır.
kendim -söylediklerine kendinin bile inandığını zannetmiyorum. seni kendimle baş başa bırakıyorum.
