leyla göksun' u sadece oyuncu olarak tanıyoruz. ama o şiir de yazıyor. şiir demiyelim şiir deyince bana kızıyor. kendisi dize (mısra) diye bahsediyor. işte onun bir kaç mısrası:
eski bir yazı buldum eskimemiş
istanbul’ da uyanmak. “uyan dostum uyan!”.
gündüz yasaktı ona istanbul. sadece geceleri serbest.
normal olanlar zaten kalmaz sokakta gece, o neden kalmasın?
sokak lambaları inatla ışık tutar hayata gece, bırakmaz yakanı.
illa aydınlık olacak yaşamlar.
adımları belli, yolları belli, taşları belli,
kıvrılan yolu izle sola dön, ordasın. nerde ama? nerde?
insan sokağa taşar da gece dibine vurur şişeyle hayatın.
kaldırımlardan yollara taşar, içi dışına.
akmış makyaj da koymaz ona bozulmuş saç da.
şov hala devam mı etmeli, sahneyi öğrenmedik mi?
Peki kaç. gece aşıklarına karış,
ters sandallarda yan yana bira içenlere,
boş şişeleri yan yana dizenlere.
arka banktaki tazecikleri izle, iyi izle.
az sonra o da eskimeden.
sonsuza kadar kimin omzuna yaslansam?
gülen gözler.
Leyla GÖKSUN
