dün gecenin ikisinde yağmurlu havada orman yolunda tek başıma yürüdüm uzun zamandır hiç bir şeyden bu kadar çok zevk almamıştım doğa, toprak kokusu, hafif çileyen yağmur galiba yaşlanıyorum.
balığım öldü çok üzgünüm sözlük onu büyük bir merasimle gömdüm acım büyük bayadır bu kadar üzülmediydim.
sakallarımı sıfıra vurunca kendimi çıplak gibi hissediyorum öz güvenim sıfıra düşüyor.
küfür etmekten nefret ediyorum yalnız peste yenilirken birde galatasaray yenik durumda iken kendimi kaybediyorum sürekli küfrediyorum allahtan olası ortamda kız filan olmuyo rahat oluyor.
bide ben aşığım tam unutmaya karar veriyorum bişi oluyo hoop dahada artıyor. napsak ölsek mi bilemedim ki...
