evet, allah dönemi bitti. sıra yallahta... bir ay güzel güzel oruç tutuldu, allaha şöyle bir göz kırpıldı, günahlar ödendi. hadi hayata devam..
ama biraz daha derinlikli bakarsak esasında islam dininin doğasına da uygun bir davranış şeklini biraz amiyane bir şekilde ifade eden dokunaklı bir söz olduğunu görebiliriz.. islam dininde, dikkat edilirse yılda paso özel günler(kadir, berat, miraç, 1 ay ramazan vs..) vardır. 1 yılın neredeyse üçte biri kılınan bilmem kaç rekat namaz, tutulan oruçlar ve sevap adı altında çeşitli eylemselliklerle allah kullarını affediyordur. allah o kadar çok seviyodur ki kullarını, onlara istedikleri günahı işleyebilme yetisi kazandırmış ama ne günah işlenirrse de işlesin tevbe ile affediyordur.
belki dinin özünde bu yoktur. fakat kuşkusuz burada, dinsel algıdaki bir zaafiyetin var olduğu da inkar edilmez. böyle bir zaafiyete mahal veren dinin ise, yapısal olarak ta bir takım boşluklarının olduğunu düşünmek kaçınılmaz oluyor.
yani olağan yaşamın seyri halinde kişi, inandığı inanç sisteminin gereklilikleri ölçüsündeki davranışsal formdan çıkabilip rahat rahat kendi keyfinin kahyası olurken, ve hatta tam olarak inandığı gibi yaşayamadığı için bilinçli ve kurnaz bir şekilde yaşadığı gibi inanmaya başlarken sonra yine kendi vicdanını rahatlatmak için böyle özel günlerde dininin istediği gibi yaşıyor ve bir şekilde manevi tatmin sağlıyor. diğer zamanlarını da yine *ikine göre yaşayabiliyor. çünkü allah çok büyüktür. şüphesiz ki o, kullarını çok sever. o esirgeyen ve bağışlayandır.
