''iran, şakirti ne yapsın?'' sorusu üzerine apışıp kalınacak durumdur.
şakirt dediğin adamlar bizim türklerdir.
yani milletimizdir.
eee bu durumda ben milletimi niye iran'a yollayayım?
iran benim milletimi niye kabul etsin?
gel gelelim şakirt diye bahsedilen nurcu kesim aslında saf ve temiz insanlardır.
lakin nurcuların, naarcı olduğundan haberleri yok ve yanlış kişilere biat ediyorlar.
gözleri boyanmış bir de;
ne içirmişlerse bu adamlara nazım-ı kıbrisi'ye bile dil uzatır olmuşlar.
nakşileri, hakkanileri beğenmez olmuşlar.
ama dediğim gibi bu adamlarla zamanında oturup iki muhabbetin belini kırardık.
vatanseverlerdi, hakkı, hukuku bilirlerdi.
ocaklara selamı esirgemezlerdi. ermeniyle-papazla dialog kurmazlardı.
sonra bu rte efendiye biat etmeye başlayınca, yoldan çıktılar.
dibinden ayrılmadıkları milliyetçilere, iftiralar atmaya başladılar.
ama sonuçta bizim milletin evladı, düşman olamam/olamazsın/olamayız.
milletimi, elin farsına emanet edemez kimse.
birgün onlarda elbet gözünü açıp bakar bu vatan'a.
bu arada din üzerine yaşamakta gericilik değildir asla.
lakin ermeniye arsa veriyorlarsa, geriye döndürdüler yine bizi.
rte'ye biat eden kişi, ermeniye biat eder bu durumda.
