bazen bi çınar ağacının gölgesinde görürsün kendini
bazen de bi karanfilin yeni açmış yapraklarında..
gördüğünü sandığın şey aslında sen değilsin..o an için sana en yakın hangisiyse, hangi kişiliğinse onu görürsün..geçmişinden ders çıkarabildiğin kadar sensin..insanları zehirleyebildiğin kadar..gözlerini açıp dünyayı tanımak yerine gözlerini kapatıp gerçekleri gözardı edebildiğin kadar sensin.. doğrulardan kaçıp başkası olabildigin kadr sensin..öyle bi an gelir ki seni sevdiğini söyleyenlerin aslında sendeki başka birini bulup sevdiklerini anlarsın..sen o değilsindir ama sen sen olsan eğer böyle olmayacağını bildiğin için devam edersin tiyatrodaki başrol sandığın konuk oyunculuğuna..herşeyin boka sardığını anladığın vakit başlarsın başrol oynamaya kendi tiyatronda..çünkü kalmamıştır başka oyuncu..tiyatronun sahibi de sensin senaryonun sahibi de yönetmen de..seyirciler de sensin ama sen değil..sendeki başka senler..biletleri kakalamışsın bi kere..mecburlar seni o komik ruh halinle izlemeye..
