ben garip adamımdır.
yanımdakilerin değerini bilirim bilmesinede, gözlerim hep yanımda olamayanları arar.
ilk bayramlığımı alan dedem mesela.
bayramlarda elele gezdiğim cennet kuşu çocukluk aşkım mesela.
elini öpüp en çok haşlığı aldığım bir dikili taş amcam mesela.
meselalar çoğalıp gider içimde.
acaba garip olan ben değil miyim?
acaba bu ayrıcalıklı sabahlarda yanıma koşa koşa gelen, benim kalbim yırtıla yırtıla karşıladığım meselalarım mı garip.
onlar gerçekten garip sözlük.
hatırlanması gereken garip ruhlar onlar.
sizin hatıralarınızda, anımsayan belleklerinizde, anılarla çarpan kalbinizde huzur arıyorlar.
meselalarınız vardır elbet.
illa başuçlarına gidip, mezar taşlarına sarılmanız, topraklarını bir yudum suyla ferahlatmanız gerekmiyor.
anlamlı sabahlarınızda önce onlarla bayramlaşın, bırakın en anlamlı hediyeleri ile cennet bahçelerinin yolunu tutsunlar.
yaşıyanlara sıra gelir nasıl olsa.
tabii ki gün gelip sıra bekleyenin siz olacağınızı kavrayabiliyorsanız.
