o zamanlar bile aklın fesata çalışıyordu lan yok anneanneni kandırıp gizlice akşam arkadaşınla evinde kalmalar sonra sabahleyin kimse görmeden çıkmalar, düğünlere gizlice girip her şeyi yemek, top gibi şeyler bulduğunda benimsemek, bazı daha küçükleri dışlamak, filmlere özenip apartmanın insanlar tarafından kullanılmayan eşyalarını koyduğu çatı katını benimsemek ve tabi hayli karışıklık; uzun süre burayı karıştıranı arayan sakinler, karşı mahalledeki çocuklarla her türlü savaş şimdi şükrediyorum o taşlar hiçbir yerimize gelmedi diye.
Ama çok kral arkadaşlıkların varmış o tüm çocukluğumu geçirdiğim, her gün beraber çatı arasında hayal kurduğum grubumuzdan sadece geriye yazdan yaza görüştüğüm kuzenim kalmış. Asıl kötü tarafı nerelerdesiniz biliyorum siz ben neredeyim biliyorsunuz ama kimse kimsenin umurunda değil herkes hayatına devam ediyor.
çok ilginçti o zamanlar bile bir platonik aşkın varmış, galiba aşklarını sadece içinde yaşabilecek biri olduğum o zamandan belliymiş. Yine en olmayacak kişiyi sevmişsin en yakın arkadaşını ve üzmüşsün kendini yok yere o küçük aklınla ama tabi hak vermiyorda değilim çok yakışıklı tatlı bir çocuktu iyi kalpliydi temizdi eğlenceliydi.
Çok değişmemişsin hala aile arasında sesi soluğu çıkmayan masum çocuksun, arkadaşlarının yanındaysa apayrı biri...
