bulgaristan göçmeni olmak, yeni bir hayat kurmak, dolayısıyla çalışmak, çalışmak, yine çalışmaktır.
her bayram ya çok mutlu ya çok hüzünlü olmaktır.
özlemektir anne baba kardeş arkadaş, kim kaldıysa orada aklına geldikçe özlemektir.
sadece sevdiklerini değil, doğduğun yerin kokusunu, ağaçlarını, kızılcıklarını, bulgarların beslediği domuzları dahi özlemektir.
olur da gidebiliyorsan gurbetten doğduğun, 'olduğun' yere, gidiş gününün göz açıp kapayıncaya kadar gelmesidir.
orada kaldığın süre boyunca da beyninin bir köşesinin türkiye'de bıraktığın ailenle meşgul olması, 'acaba ne yapıyorlar' sorusunu beyninden atamamaktır.
küfür etmektir, kız erkek fark etmeden, yetiştiğin çevreden gelen bir alışkanlıkla.
hayatın boyunca bulgarca şarkı dinlemeye mecbur olmaktır.
giderek unutuyor olsan da, rusça bilmektir.
bulgaristan'da yaşıyorken bulgarca konuşamıyor ecnebi diye dışlanmak, türkiye'de yaşıyorken bozuk, şiveli türkçe kullandığın için dışlanmaktır.
iki ucu boklu değnektir kısaca, kötüdür kötü.
